Wydawca treści
Certyfikat PEFC
Po raz kolejny, w wyniku przeprowadzonego w lasach Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku audytu, nadleśnictwa z terenu RDLP w Białymstoku otrzymały tymczasowy certyfikat PEFC.
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Białymstoku informuje, że został jej przyznany tymczasowy certyfikat PEFC o numerze BVCPL/PEFCFM/11 obejmujący wszystkie nadleśnictwa działające na obszarze administracyjnym RDLP. Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Białymstoku posiada również certyfikat FSC o numerze SGS-FM/COC-008962 obejmujący 28 nadleśnictw działających na obszarze administracyjnym RDLP.
PEFC
PEFC (Programme for the Endorsement of Forest Certification Schemes – Program Zatwierdzenia Systemów Certyfikacji Leśnej). Jest to największy system certyfikacyjny na świecie. Organizacja ta ocenia i uznaje krajowe systemy certyfikacji – obecnie 37 krajowych jednostek PEFC, certyfikowanych w tym systemie jest 303 747 440 ha lasów na świecie. Rada PEFC Polska działa przy Instytucie Badawczym Leśnictwa. Krajowe rady opracowują lokalne kryteria, które muszą być zatwierdzone przez PEFC Council w Genewie. Obecny standard został zatwierdzony w 2015 r.
Lasy zarządzane przez wszystkie nadleśnictwa wchodzące w skład Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Białymstoku posiadają certyfikat PEFC o numerze BVCPL/PEFCFM/11/1
Certyfikat PEFC jest gwarancją prowadzenia przez RDLP w Białymstoku trwałej i zrównoważonej gospodarki leśnej.
Materiały do pobrania
Zasady gospodarowania w lasach HCVF wyznaczonych w Nadleśnictwie Gołdap
Zasady gospodarowania w lasach HCVF wyznaczonych w Nadleśnictwie Gołdap
Rezerwaty przyrody
– HCVF 11- obszary w granicach rezerwatów przyrody bez zabiegów
– HCVF 112- lasy w parkach krajobrazowych oraz w strefach „ochrony krajobrazowej" parków narodowych i rezerwatów przyrody.
Wszelkie zabiegi ochronne wykonywane są zgodnie z wytycznymi zawartymi w planach ochrony rezerwatu lub zadaniami ochronnymi ustalonymi przez sprawującego nadzór nad rezerwatem.
W okolicznościach nieprzewidzianych wspomnianymi aktami a dotyczących konieczności podjęcia działań interwencyjnych, są one wykonywane na mocy decyzji wydawanych przez sprawującego nadzór nad rezerwatem, każdorazowo w stosunku do zaistniałego zdarzenia.
Ostoje zagrożonych gatunków – HCVF 12
Zlokalizowane ostoje zagrożonych gatunków zwierząt podlegają ochronie zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 roku – w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną.
W przypadku gatunków (głównie ptaków), dla których wymagane jest ustalenie stref ochrony ostoi, miejsc rozrodu lub regularnego przebywania, wyznaczone są obszary wyłączone z prowadzenia w nich czynności gospodarczych o wielkościach zatwierdzonych przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.
W przypadkach stwierdzonych miejsc przebywania zwierząt podlegających ochronie gatunkowej, dla których nie jest przewidziane tworzenie stref ochronnych, prace gospodarcze ogranicza się do obszaru lub terminu niemającego wpływu na ich egzystencję, wykluczając z prowadzenia zabiegów obszary, w których ingerencja gospodarcza mogłaby spowodować zakłócenie normalnego bytowania tych organizmów.
Ewentualne zabiegi gospodarcze wynikające z potrzeb lasu prowadzone są po dokładnym rozpoznaniu terenowym i dokonaniu oceny potencjalnych wpływów przedsięwzięć na różnorodność biologiczną środowiska leśnego, w czasie stwarzającym pewność (z reguły w okresie zimowym), że w żaden sposób nie będą miały wpływu na uszkodzenie lub uszczuplenie populacji chronionych organizmów i zajętych przez nie nisz ekologicznych.
W okolicznościach powstania sytuacji wymuszających, mimo wszystko, podjęcie gospodarczych działań interwencyjnych, wszelkie prace mogące negatywnie oddziaływać na środowisko, prowadzone są w uzgodnieniu z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska na mocy decyzji przez nią wydanych.
Kompleksy leśne odgrywające znaczącą role w krajobrazie – HCVF 2.1
Celem jest tu zachowanie charakteru wielkiego kompleksu leśnego, co w zasadzie nie nakłada szczególnych wymogów na gospodarkę leśną."
Na siedliskach wymienionych w Dyrektywie Rady 92/43 EWG z dnia 21 maja 1992 r.
w sprawie ochrony siedlisk naturalnych oraz dzikiej fauny i flory, w załączniku nr 1 (tzw. „siedliska naturowe"), wszystkie zabiegi związane z pozyskaniem drewna (w tym również cięcia sanitarne-przygodne) będą realizowane po spełnieniu poniższych uwarunkowań:
- W obszarach Natura 2000 – gospodarowanie zgodne z zapisami zatwierdzonego Planu Zadań Ochronnych.
- Przy planowaniu zabiegów mogą być wykorzystywane wytyczne zawarte w Poradniku ochrony siedlisk i gatunków Natura 2000.
- Wykonywana jest ocena potencjalnego wpływu zabiegu na bioróżnorodność w celu wypracowania metody minimalizowania możliwego negatywnego oddziaływania zabiegu na obiekt ochrony.
Siedliska naturowe, priorytetowe – HCVF 31 – ekosystemy skrajnie rzadkie i ginące,
Siedliska naturowe, pozostałe - HCVF 32 – ekosystemy rzadkie i ginące w skali Europy.
Lasy porastające rzadkie lub zagrożone ekosystemy, tzw. siedliska naturowe, priorytetowe, z których część ekosystemów skrajnie rzadkich i ginących włączono do grupy lasów nieobjętych gospodarowaniem. Mają one niebagatelny wpływ na funkcjonowanie całego ekosystemu, przede wszystkim z uwagi na prawidłowe, zgodne z naturą wykorzystanie wody oraz obieg materii zbliżony do naturalnego łańcucha troficznego. Na siedliskach skrajnie rzadkich i ginących unika się prowadzenia odnowienia lasu rębniami zupełnymi, dbałość o zachowanie dobrego stanu siedlisk odbywa się za pośrednictwem cięć przedrębnych kształtujących skład gatunkowy zbiorowiska roślinnego oraz odnowień lasu rębniami złożonymi.
Działania nadleśnictwa na siedliskach naturowych pozostałych ukierunkowane są na ochronę i odtwarzanie zniekształconych poprzez tworzenie warunków do ich naturalnej regeneracji zgodnie z wytycznymi zawartymi w „Poradnikach ochrony siedlisk i gatunków" prezentowanych przez Ministerstwo Środowiska w dziale „Natura 2000".
Lasy spełniające funkcje w sytuacjach krytycznych:
Lasy wodochronne – HCVF 41
a) u źródlisk rzek i potoków,
b) wzdłuż rzek, potoków, kanałów, jezior i innych zbiorników wodnych, uznanych za
żeglowne i spławne, a także nie uznanych za żeglowne i spławne, wyodrębniane w
zależności od ich położenia i charakteru, przy uwzględnieniu, że obejmują:
-w górach - lasy położone między brzegami wód i najbliższymi liniami naturalnymi
w terenie,
-na nizinach - lasy położone na terenach zalewowych podczas średniej wysokości
wody, wokół zbiorników wodnych lasy położone między brzegiem danego zbiornika a
najbliższą linią naturalną w terenie okalającą zbiornik,
c) na obszarach ochronnych zbiorników wód podziemnych oraz w granicach stref
ochronnych ujęć i źródeł wody, wyznaczonych zgodnie z przepisami prawa wodnego,
d) na siedliskach wilgotnych i bagiennych.
Materiały do pobrania
Najnowsze aktualności
Komunikat w sprawie napaści na Dyrektora ZTiS LP w Giżycku (wideo)
Komunikat w sprawie napaści na Dyrektora ZTiS LP w Giżycku (wideo)
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Białymstoku informuje, że 14 lipca br. doszło do napaści na Dyrektora Zakładu Transportu i Spedycji Lasów Państwowych w Giżycku.
Do sekretariatu ZTiS LP w Giżycku zgłosił się Pan Adrian Grzegorz, działacz Fundacji Las Naturalny z prośbą o rozmowę z Dyrektorem ZTiS LP w Giżycku, odnośnie otrzymanego wezwania do zapłaty za blokadę sprzętu do pozyskiwania drewna w Puszczy Białowieskiej.
Dyrektor Jerzy Rosiński zgodził się na rozmowę i zaprosił gościa do gabinetu. Rozmowa od początku była nieprzyjemna. Pan Adrian Grzegorz groził dyrektorowi Rosińskiemu paragrafami przepisów prawa unijnego oraz powiedział, że nie zgadza się z otrzymanym wezwaniem i porwał je na strzępy, po czym rzucił nim w twarz dyrektora Rosińskiego.
Pięści, a nie argumenty. W lokalnym biurze RDLP doszło do rękoczynów -materiał TVP Olsztyn.
Dyrektor ZTiS LP w Giżycku natychmiast wyprosił aktywistę z gabinetu, po czym nie spodziewając się zupełnie takiej sytuacji, został uderzony w twarz przez Pana Adriana Grzegorza, po czym na chwilę stracił świadomość. W chwili napaści w gabinecie dyrektora obecny był jego zastępca, a przez otwarte drzwi gabinetu całą sytuację obserwowali również inni pracownicy Zakładu.
Po uderzeniu napastnik próbował opuścić gabinet dyrektora, jednak został zatrzymany przez jego zastępcę oraz pracowników działu technicznego. Na miejsce natychmiast została wezwana Policja, która spisała dane napastnika oraz zeznania poszkodowanego i świadków. Sprawa pobicia Dyrektora Zakładu Transportu i Spedycji Lasów Państwowych w Giżycku trafi do sądu.
Przypominamy, że Dyrektor Zakładu Transportu i Spedycji Lasów Państwowych w Giżycku jako kierownik jednostki Lasów Państwowych jest zobowiązany do dbania o interesy Skarbu Państwa. Blokady sprzętu do pozyskiwania drewna powodują wymierne straty dla zakładu. Jako regionalny zakład Lasów Państwowych, ZTiS LP w Giżycku jest powołany do wykonywania zadań gospodarczych w Lasach Państwowych. W związku w powyższym Dyrektor ZTiS LP w Giżycku w uzgodnieniu z przełożonymi podjął decyzję o obciążeniu uczestników blokad poniesionymi stratami.
Do tej pory ZTiS LP w Giżycku wysłał 78 wezwań. Skierowanie pozwów do sądu uzależnione jest od efektów wysłanych wezwań do zapłaty.
